Miejscowość wywodzi się ze średniowiecznej osady rycerskiej. Usadowiła się przy - dziś nieczynnej - przeprawie odrzańskiej.
W 1910 roku miejscowość była zamieszkiwana przez 78 mieszkańców. Na przestrzeni lat nazwa miejscowości zmieniała się następująco: 1936 r. – Leschkowitz, 1936-1937 r. – Fähreichen, 1937-1945 r. - Nieder Fähreichen, ostatecznie w 1945 – Leszkowice.
Przy drodze do Piersnej mijamy skromny, barokowy pałac z połowy XVII wieku. Zbudowany dla rycerskiego rodu von Niebelschutz. Ciekawostką są rosnące w przypałacowym parku stare dęby – 6 z nich stanowi pomniki przyrody.
Na przełomie XIX i XX wieku, właściciel tutejszego majątku zbudował małą elektrownię wodną oraz rozległy system kanałów melioracyjnych nawadniających olbrzymie tereny leżące po lewobrzeżnej stronie Odry. Swoisty mikroklimat charakteryzujący się długim okresem wegetacyjnym, stosunkowo krótką i łagodną zimą, wczesną wiosną i suchą jesienią, sprawił że wykorzystano te warunki do olbrzymiej uprawy roślinnej i hodowli zwierzęcej. Zachowana infrastruktura hydrotechniczna spowodowała, że tuż po II wojnie światowej powstał tutaj Instytut Melioracji i Użytków Zielonych RZB Leszkowice, który to funkcjonował do14.VII.1976 roku, kiedy to na podstawie zarządzenia Ministra Rolnictwa powołano Warzywniczy Zakład Doświadczalny podległy Instytutowi Warzywnictwa w Skierniewicach. Zakład, który dziś już nie funkcjonuje, prowadził przez wiele lat poza działalnością gospodarczo-produkcyjną, działalność doświadczalną i wdrożeniowo-upowszechnieniową.
Pozostałości budynku elektrowni możemy podziwiać po dzień dzisiejszy. Widok z niego na zachodzące pośród pól słońce jest niesamowity.
Ciekawostką są rosnące w przypałacowym parku stare dęby – 6 z nich stanowi pomniki przyrody.
